Полициска рација на критички настроени медиуми

11/28/2010

Од бројните извештаи на англиски јазик издвоив неколку кои ми се чинеа најпристојни.

Извештајот на Радио Слободна Европа поентира со изјавата на Зоран Ќука „јасен случај на притисок врз новинари“, вклучително и од страна на специјални полициски сили, поради тоа што А1 „ја критикуваше владината политика во Македонија“.

Ројтерс уште во насловот заклучува дека „Полициската рација ја нарушува независноста на македонските медиуми“. Фокусот не е само врз А1 ТВ: „Полицијата ги запечати вратите на два весника, спречувајќи ги вработените да влезат“.

Статијата на порталот на ВАЦ поентира со изјавата на европарламентарецот Зоран Талер, известувач за Македонија: „полицискиот инцидент може да биде негативно перципиран како владин притисок врз медиумите во Македонија, особено затоа што емитувачот А1 ТВ е познат по неговата критика кон владата“ (Полициската рација на македонска ТВ станица предизвика протест“).

Статијата на BalkanInsight ја истакнува реакцијата на претседателот на ЗНМ кој апелира полицијата да се повлече и да ги остави новинарите да си ја вршат работата. („Полициска драма кај македонската А1 ТВ“)

Хомофобија си е хомофобија!

11/26/2010

Продолжуваат хомофобичните напади врз политичарите.

Медиумите ги објавуваа „досиејата“ во кои лидерот на ДУИ се претставува како „личност со хомосексуални и педофилски склоности“.

Политичарите и медиумите манипулираат со хомофобични алузии: „Првата работа што не сме ја чуле е дека сум педер, а втората дека не сум основач на ВМРО.“ (Георгиевски: Уште да речат дека сум педер)

Љубе Бошковски го повика премиерот на ТВ-дуел на кој двајцата лидери би се соочиле за многу прашања па и за "хомосексуалните склоности во Владата на Груевски" (Бидете мажи, признајте дека сте педери!) Бошковски се закани дека ќе објавува список со хомосексуалци: „Јас имам список на министри хомосексуалци во Владата, кој сум подготвен да го објавам во друга пригода“. Владејачката партија возврати со хомофобични алузии: "Единствено што забележуваме е дека темата за хомосексуалците на Љубе му станува интересна по враќањето од Хаг" (ВМРО-ДПМНЕ: Љубе се интересира за хомосексуалците по враќањето од затвор).

И покрај тоа што политичарите се постојани жртви на хомофобични напади (независно од политичката ориентација), тие не се обединети во борбата против хомофобијата.

Дебатата за законот за антидискриминација беше повторно искористена за хомофобична кампања, иако бришењето на „сексуалната ориентација“ го осудија пратеници од различни партии. Кампањата против правата на ЛГБТ-лицата продолжи и на собраниската седница. Пратеникот Ѓорчев пророчки расветли дека „главен камен на сопнување е сексуалната ориентација, односно желбата на СДСМ и на дел, повторувам дел од невладините организации во Македонија, да влеземе во редефинирање на бракот“. Неговиот коалиционен партнер јавно демантираше дека „каменот на сопнување“ не е само меѓу ДПМНЕ и СДСМ туку и меѓу ДПМНЕ и ДОМ, и сите други европски партии што имаат гласано за антидискриминациски закони.

Обидот на ДПМНЕ да го искористи предлог-законот за водење хомофобична кампања кон најголемиот партиски ривал пропадна. Токму Лилјана Поповска со жалење констатираше дека нејзините колеги употребуваат делови од Законот „за маркетиншко-политички цели“. За жал, апелот на Поповска да не се злоупотребува Законот за партиска пропаганда и во функција на дневно-политички цели беше малку задоцнет. ДПМНЕ веќе почна хомофобична кампања со која сее страв и паника дека заштитата од дискриминација на ЛГБТ-лицата води кон легализација на инцест, на полигамија, на дрога...

Дури и кога законот беше експлицитно критикуван како неевропски во последниот извештај, одговорот на властите беше хомофобичен (Не ја прифаќаме хомосексуалноста како нормална појава). Прво пратеникот Гинев ја прогласи хомосексуалноста за болест. Залудно вицепремиерот Наумовски констатираше „хомосексуалноста не е болест“, кога заменик министерот за труд и социјала дијагностицираше дека „кај нас е евидентно“ дека хомосексуалноста „не може да се прифати како нормална појава“.

Кај нас стана нормално хомофобичните автори на учебници да ги тужат борците против хомофобијата за навреда и клевета.

Во овој хомофобичен политички контекст, особено загрижувачки се и хомофобичните алузии на претседателката на Националниот совет за евроинтеграции: „најголемата омраза кон хомосексуалците се гледа кај оние што се скриени, латентни хомосексуалци“... „Латентните хомосексуалци од регионов брзо се обединуваат...“ (323 километри). Обвинувањето дека политичките противници се „латентни хомосексуалци“ е исто така хомофобичен атак врз политичките противници.

Најдобро е сите политичари под итно да престанат со хомофобични напади, независно дали се во позиција или опозиција. Најдобро е сите политичари да престанат со хомофобични кампањи, и да се обединат во заедничка кампања против хомофобијата.

Хомофобија си е хомофобија, независно од која страна доаѓа.

Кој ја злоупотреби полицијата за да изврши упад во најгледаната телевизија?

Вечерва бев во ГЕМ, имавме дебата со Фуере.

Таму дознав дека има полициска опсада на А1.
После дебатата, заедно со неколку познати отидовме да видиме што навистина се случува.
На свои очи најубаво верувам.
Еве што видов.
- Десетици полициски возила околу А1
- Кордон од полицајци на влезот
- Десетици новинари на А1 пред влезот кои бараат да влезат покажувајќи легитимации
- Полицајците не им дозволуваат да влезат
- Еден од новинарите ме препознава и ме кани да бидам гостин на отворената програма
- Прифаќам, и заедно со него се обидуваме да влеземе
- Им соопштувам на полицајците дека сум поканет како гостин и сакам да влезам во телевизијата
- Полицајците ме спречуваат
- Во моментот кога полицајците се вмешуваат во моето право да гостувам на ТВ, барам од нив да ми образложат зошто не ме пуштаат
- Никој ништо не кажува
- Тогаш се повикувам на етичкиот кодекс на полицијата и барам да ми кажат која е основата на нивната полициска интервенција, зошто ме спречуваат да гостувам на А1
- Никој ништо не одговара
- Барам од полицајците да кажат дали имаат сомнение дека е ивршено некакво кривично дело (никој ништо не кажува)
- Барам да кажат дали имаат судска наредба за блокадата на А1 и да покажат судската наредба, но никој од нив ништо не кажува
- Барам од полицајците да се легитимираат (имам законско право да побарам такви нешто, кога полицајците вршат полициска интервенција во која сум засегнат)
- Полицајците не се легитимираат
- Залудни се сите повикувања на уставот, законите и човековите права
- Го препознавам покрај мене Коле Чашуле, главниот уредник на „Време“, кој е исто така спречен да влезе во својата редакција, како и неколку други новинари
- По 10-15 минути убедување и натегање една новинарка со микрофон и камера доаѓа од внатрешноста на телевизијата и почнува да ме влече за рака, викајќи дека сум поканет како гостин во отворената емисија
- Дури тогаш ме пропуштаат, откако некој издаде наредба да ме пропуштат

Ете така влегов. Во телевизијата имаше политичари од речиси сите опозициони партии, новинари од разни редакции, пратеници, активисти од повеќе здруженија. Сите беа дојдени да изразат солидарност затоа што беа загрозени основните човекови права.
Сите прво ги малтретираа на влезот, а дури после многу натегања само некои ги пропуштаа.

Кој го направи „театарот“? Тој што издал наредба со полициски кордон да се блокираат новинарите и нивните гости.
Тој што издал наредба специјални полициски сили да постават блокада кај железничкиот премин во Маџари.

Вакви прекршувања на човекови права се карактеристични за диктаторски режими.

Поддршка за Душко

11/04/2010


Мојот список со блогови

>> <<

Text

Archive

Recent Post

Архива на блогот

Footer Widget 1

Footer Widget 3

Blogger Tricks

Blogger Themes

Catwidget4

Букефалистички парадокси: Филип („љубител на коњи“) стана воин без коњ.

Comments

topads

Footer Widget 2

Популарни објави

Популарни објави

Popular Posts this month

Popular Posts this week